مدل منطقه ای منحنی تداوم جریان حوزه‏های آبخیز بدون آمار مناطق خشک (مطالعه موردی: ایران مرکزی)

منحنی تداوم جریان (fdc) نشان‏دهندة رابطۀ بین فراوانی و مقدار دبی است. داده های دبی جریان آب، به شکل منحنی تداوم جریان، به عنوان پیش نیاز، برای طرح های مدیریت منابع آب، از قبیل طراحی سدها، نیروگاه های برق آبی، اجرای عملیات آبخیزداری، ارزیابی خطر خشک سالی، و بررسی سلامت زیست بوم رودخانه، مورد نیاز است. این مطالعه در یازده حوزة آبخیز منتخب با ویژگی‏هایِ مشترکی، همچون طول دورة آماری مشترک دبی روزانة بیست ساله، حداقل تغییر کاربری اراضی، و حجم آب سالانة مشابه، از میان حوزه های آبخیز در سه استان یزد، مرکزی، و سمنان، واقع در زون ایران مرکزی، برای منطقه ای کردن منحنی تداوم جریان، انجام شد. پس از تهیة منحنی تداوم جریان، برای یازده ایستگاه هیدرومتری مورد مطالعه، شاخص‏های دبی 5q، 10q، 20q، 30q، 40q، 50q، 60q، 70q، 80q، و 90q، به عنوان متغیر وابسته، استخراج شد. برای مدل‏سازی منطقه‏ای منحنی تداوم جریان، از میان یازده متغیر مستقل فیزیوگرافی و اقلیمی چهار عامل ـ مساحت حوزة آبخیز، طول آبراهة اصلی، شیب آبراهة اصلی، و بارندگی متوسط سالانه ـ به عنوان عوامل مهم و اختلاف ارتفاع حوزة آبخیز به عنوان متغیر کمکی استفاده شد. برای تهیة مدل منطقه‏ای منحنی تداوم جریان، برای حوزه‏های آبخیز مناسب در استان‏های یزد، مرکزی، و سمنان، روش رگرسیون چندمتغیرة غیرخطی به کار گرفته شد. در نهایت، برای برازش بهترین مدل منطقه ای حوزه های بدون آمار و خشک ایران مرکزی از معیار ارزیابی متقاطع نش - ساتکلیف استفاده شد.